داستان پلیسی– معمایی در برنامه فلسفه برای کودکان

داستان به عنوان آغازگر در برنامه درسی فبک، مورد اتفاق نظر همه صاحبنظران در این زمینه است. اما درباره ویژگی‌های داستان مورد استفاده در کلاس فلسفه برای کودکان، دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد. این ویژگی‌ها بعضی از متفکران مانند لیپمن را بر آن داشته که خود نسبت به تألیف داستان‌های مناسب اقدام کنند. اما بعضی دیگر معتقدند می­توان از قصه­های تأمل‌برانگیز موجود در فرهنگ­های مختلف نیز بهره برد. در این مقاله تلاش شده با استناد به نظرات لیپمن و همکاران وی، این فرض اثبات شود که داستان‌های پلیسی-معمایی علاوه بر جذابیت، به­ واسطه ظرفیتی که در آموزش منطق و مهارت­های ذهنی-‌تحلیلی و مفاهیم فلسفی دارند، به ویژه در فلسفه اخلاق و فلسفه علوم اجتماعی؛ می­توانند به عنوان منبع تازه­ای از داستان‌های فبک، مورد استفاده قرار گیرند. فرض بر این است که این داستان‌ها با اهداف همه رویکردها در این برنامه همسویی دارند. در پایان داستانی به عنوان نمونه تحلیل شده است.